Το βιβλίο που διάβασα ήταν ''Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της''. Πιστεύω ότι είναι από τα λίγα βιβλία που μπορούν να ''μιλήσουν'' στην καρδιά των εφήβων, αφού θίγει ένα θέμα τόσο γνώριμο σε αυτούς. Διαβάζοντάς το, έμαθα περισσότερα για τον κόσμο γύρω μου, προβληματίστηκα και ενημερώθηκα για τους διάφορους κινδύνους που υπάρχουν. Προσωπικά, ταυτίστηκα με την ηρωίδα και βίωσα τα γεγονότα του βιβλίου. Επίσης, στο βιβλίο κατάλαβα πόσο εύκολα μπορεί ένας νέος να παρασυρθεί αλλά και πόσο δύσκολα μπορεί να επανέλθει στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής. Το καλύτερο όμως με αυτό το βιβλίο είναι ότι διαπιστώνεις πόσοι άνθρωποι είναι γύρω σου έτοιμοι να σε καταλάβουν και να σε αγκαλιάσουν με την αγάπη τους, κάτι που οι σημερινοί νέοι, όπως και η Κωνσταντίνα, δεν καταλαβαίνουν. Στέλλα Ν.

Εγώ πιστεύω πως το βιβλίο είχε βαθύτερο νόημα... Πιστεύω πως μέσα από την ιστορία της Κωνσταντίνας η συγγραφέας ήθελε να περάσει ένα άλλο μήνυμα... Το μήνυμα πως κανένας δεν είναι μόνος του, απλώς μερικές φόρες έρχονται στην ζωή μας στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ...Στιγμές που θα έχουμε προβλήματα και θα νομίζουμε πως είναι τα πιο μεγάλα.. Κι όμως υπάρχουν και χειρότερα... Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα "φεύγουμε από τα προβλήματά μας¨, όπως έκανε η Κωνσταντίνα... Η Kωνσταντίνα έκλεινε τα μάτια της και τα αυτιά σε ό,τι της συνέβαινε, γιατί φοβόταν να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της... Πραγματικά όμως εκείνο που με ενόχλησε-με νευρίασε- πιο πολύ είναι η απραξία των γονιών της! Αμέτοχοι σε ό,τι κι αν συνέβαινε στην κόρη τους! Απλώς κοιτούσαν τη ζωή τους! Θύμωσα πραγματικά...! Και εκείνη που με εξέπληξε ήταν η γιαγιά η οποία, αν και δεν την συμπαθούσε και πολύ, μόνο εκείνη τής στάθηκε στο πρόβλημά της, όπως και ο δάσκαλός της. Μπορεί να νομίζουμε πως είμαστε μόνοι, αλλά υπάρχουν στον κόσμο πολλά άτομα που μας αγαπάνε, απλώς εμείς τους αγνοούμε!  Κλεοπάτρα Τ.