Βασικοί ήρωες; Αστραδενή, Νικόλας (μπαμπάς), Κατερίνα ( μητέρα), Μαρία (φίλη της οικογένειας),  "κ. Αλέκος" (γείτονας). Τόπος: Σύμη, Αθήνα.
Χρόνος: Αναφέρεται μια στο παρόν( Αθήνα) και μια στο παρελθόν ( Σύμη). Αφηγητής; Αστραδενή.

Η Αστραδενή είναι ένα εντεκάχρονο κορίτσι, το οποίο μαζί με τους γονείς του αναγκάζεται να εγκαταλείψει το νησί της, τη Σύμη, και να μετακομίσει στην Αθήνα, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ύστερα από πολλές δυσκολίες ο πατέρας της Αστραδενής βρίσκει δουλειά σ' ένα μηχανουργείο. Στην Αθήνα όμως όλα είναι τελείως διαφορετικά, απ' ό,τι ήταν στη Σύμη, οι ρυθμοί της ζωής, οι ασχολίες των ανθρώπων και οι σχέσεις μεταξύ τους.

Η σκηνή που μου άρεσε περισσότερο είναι αυτή του αποχωρισμού από τη Σύμη, πάνω στο καράβι, γιατί έφευγε από τον τόπο που λάτρευε και από τον τρόπο που ζούσε (ανεμελιά, ξενοιασιά). Αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Αστραδενή, γιατί είναι ένα καλό και αυθόρμητο κορίτσι που παρόλο το νεαρό της ηλικίας της δε φοβάται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο σχολείο και γύρω της, αλλά προσπαθεί να ακολουθήσει τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης.

Οι συμμαθητές μου πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο, γιατί είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο ενδιαφέρον, έντονα συναισθήματα αλλά και μεγάλες ανατροπές. Ευαγγελία Κ.

1. Ποια σκηνή σάς συγκίνησε;

• Η σκηνή που με συγκίνησε είναι η συγκέντρωση των Εβραίων στην πλατεία Ελευθερίας. Σμαράγδα Α
• Με συγκίνησε η σκηνή που ο γερο-Λώλος δέχεται τη σφαίρα αντί του Ντίνου και πεθαίνει στην αγκαλιά του μικρού. Ελισάβετ Β
• Με συγκίνησε η σκηνή όπου ο Τάκης φώναξε στον κυρ Ηλία "Αγάντα, κυρ Ηλία! Θα σε περιμένουμε! Θα είμαστε εδώ!" Ναταλία Δ

Το βιβλίο αυτό είναι από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει για πολλούς λόγους! Ο τίτλος του βιβλίου από την πρώτη στιγμή μου προκάλεσε τεράστιο ενδιαφέρον, καθώς και όλη η πλοκή. Ιδιαίτερα με συγκίνησε η αλήθεια για τον θάνατο και πήρα μαθήματα ζωής, να αποδέχομαι κυρίως την αλήθεια, ακόμη κι αν αυτή πληγώνει... Το συστήνω σε εφήβους της ηλικίας μου, επειδή θέτει σοβαρούς προβληματισμούς για τη ζωή και τον θάνατο, και σε όλη την εξέλιξη της πλοκής υπάρχει αγωνία. έχει γίνει το αγαπημένο μου βιβλίο!     Ελένη Κ.

Θα το πρότεινα το βιβλίο αυτό σε κάποιο φίλο μου να το διαβάσει, επειδή αναφέρεται σε σύγχρονα γεγονότα και υπάρχουν πολλά συναισθήματα.  Θεοδώρα Κ.

Ο "Ψεύτης παππούς" είναι ένα από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει και μου άλλαξε ριζικά τη γνώμη μου γι΄ αυτά! Με εντυπωσίασε και με κράτησε σε αγωνία ως το τέλος, αφήνοντάς με άφωνο! Ένας παππούς (που ποιο παιδί δε θα τον ήθελε δικό του) λέει ιστορίες παράξενες στον εγγονό του, τον Αντώνη, ο οποίος δεν πιστεύει όσα ισχυρίζεται. Ένας παππούς μέσα στην περιπέτεια και στο μυστήριο, κάνοντας ακόμη κι εμένα να αναρωτηθώ αν είναι αλήθεια όσα λέει. Το τέλος ήταν συγκινητικό και αναπάντεχο με το θάνατο του ψεύτη παππού αλλά και με την εξακρίβωση των αληθινών ιστοριών του!  Αβραάμ Τ.

 Από τον τίτλο ο καθένας θα καταλάβαινε ότι αυτό το βιβλίο είναι σχετικά με έναν παππού που μάλλον λέει πολλά ψέματα. Είναι όμως αυτή η αληθινή υπόθεση του βιβλίου;

Το βιβλίο εγώ θα το χαρακτήριζα ως ένα δραματικό βιβλίο που ξυπνάει στον αναγνώστη συναισθήματα συγκίνησης, τρυφερότητας και οικογενειακής αγάπης. Αναφέρεται στον παππού του δεκάχρονου Αντώνη, ο οποίος είναι συνταξιούχος ηθοποιός του θεάτρου γύρω στα ογδόντα και διηγείται συνεχώς ιστορίες από το παρελθόν αλλά και γεγονότα που συνέβησαν για να δικαιολογήσει την αργοπορία του, όταν τον περίμενε ο Αντώνης ,ο οποίος τον ακούει με δυσπιστία και αναρωτιέται αν οι ιστορίες του είναι αλήθεια ή ψέματα. Όμως, ενδείξεις αποδεικνύουν ότι ο παππούς λέει την αλήθεια.

Στις ιστορίες από το παρελθόν κύριο ρόλο παίζει η παλιά αγαπημένη του παππού, η Μαργκώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ο Αντώνης με τον παππού του επισκέπτονται την Κω, για να συναντήσουν την κόρη της Μαργκώ και την συνονόματη εγγονή της, αφού η ίδια έχει πεθάνει, ο Αντώνης αποκαλύπτει ότι η Μαργκώ ήταν έγχρωμη και με θυμό ρωτάει τον παππού του γιατί δεν του το είχε πει. Εκείνος σοφά του απαντάει ότι άραγε θα επέμενε να του το είχε πει αν η Μαργκώ ήταν άσπρη;