Αφού απολαύσαμε το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ "Βγαίνοντας από το σχολείο..." στο σχολικό βιβλίο, ταξιδεύοντας με τις εικόνες του, συζητήσαμε για τον υπερρεαλισμό στην Τέχνη και στην Ποίηση, απελευθερώσαμε τη δημιουργική φαντασία μας και πειραματισθήκαμε ως φιλόδοξοι υπερρεαλιστές ποιητές. Μερικά δείγματα των προσπαθειών μας:
Βγαίνοντας από το σχολείο μας συναντήσαμε
Έναν μεγάλο σιδηρόδρομο με χρυσά βαγόνια
Και ανεβήκαμε στον σιδηρόδρομο και πήγαμε ταξίδι.
Συναντήσαμε τον ήλιο με τους πλανήτες του
Να τρέχουν στα χωράφια και η Αφροδίτη είχε μείνει
Μόνη με τον Άρη και κανείς δεν έπαιζε μαζί τους
Μετά προχωρήσαμε και βρήκαμε χρωματιστά άλογα να κυνηγάνε τα λιβάδια
Και τα λιβάδια τρέχανε
Κι εμείς κατεβήκαμε από τον σιδηρόδρομο
Τρέχαμε μαζί τους και στο τέλος τα πατήσαμε
Κι εκείνα σηκώθηκαν και μας κυνηγούσαν.
Ανεβήκαμε ξανά στον σιδηρόδρομο
Και τρέξαμε μακριά για να ξεφύγουμε
Βρήκαμε το φεγγάρι με την Γη λίγο παραπέρα να βγαίνουν ραντεβού.
Πήγαμε αργότερα σε χώρες μακρινές
Και μιλήσαμε με την άνοιξη και το καλοκαίρι
Που ήταν μαλωμένα με το φθινόπωρο και τον χειμώνα.
Τους αφήσαμε όμως κι αυτούς επειδή κουραστήκαμε
Και πήραμε τον δρόμο για την επιστροφή
Ανεβήκαμε στον σιδηρόδρομο με τον Πλούτωνα τον ημιπλανήτη οδηγό
Και μετά με το αεροπλάνο
Και τέλος με λεωφορεία.
Λέανδρος Τσ.
Βγαίνοντας από το σχολειό
Συναντήσαμε
Ένα πλοίο με φτερά
Που μας πήγε έως τ’ αστέρια
Και μαζέψαμε μερικά να τα στολίσουμε στα δέντρα
Και επιστρέφοντας στη Γη
Συναντήσαμε
Μια φάλαινα να παίζει γκολφ
Με τις φίλες της στα σύννεφα
Τα φτερά του πλοίου άρχισαν να μικραίνουν
Και πέσαμε στο κενό
Και συναντήσαμε
Την Τίνκερμπελ με την μαγική νεραϊδόσκονή της
Που μας πέταξε σαν πουλιά
Και ο δρόμος για το σχολειό ήταν σύντομος.
Μαρία-Άννα Κ.
Βγαίνοντας από το σχολείο
Συνάντησα
Ένα πολύχρωμο αερόστατο
Που μόλις είχε ντυθεί με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου
Ανέβαινε σιγά σιγά τις σκάλες
Και απλωνότανε στον ουρανό
Να πιάσει τη σελήνη
Ανέβηκα και εγώ μαζί με ένα καλαθάκι
Και μάζευα τα πιο λαμπρά αστέρια
Ο ήλιος μού χαμογέλασε και μού έδωσε ένα πιάτο
Γεμάτο με τις ομορφιές του έναστρου ουρανού
Πήρα μια μπουκιά κι εγώ
Για να τον ευχαριστήσω
Τότε τα άστρα άρχισαν να χορεύουν γύρω μου
Παντού
Κι αφού τέλειωσε ο χορός
Χαιρέτησα τα αστέρια
Και έφυγα σιγά σιγά ξανά πίσω στη γη!
Χριστίνα Χ.
Βγαίνοντας από το σχολείο μας
Συναντήσαμε
Ένα σμήνος γιγάντιων πεταλούδων
Ανεβήκαμε πάνω τους
Πετούσαμε ψηλά
Περάσαμε μέσα από ένα λιβάδι
Με μαργαρίτες που έφταναν ως τον ουρανό
Και τριαντάφυλλα να τρέχουν
Στο γρασίδι
Συναντήσαμε
Ένα κοπάδι δελφινιών
Κολυμπήσαμε πάνω τους
Μέχρι στον πάτο της θάλασσας
Εκεί μαζέψαμε κοχύλια
Και μία θαλάσσια χελώνα
Μας ανέβασε στην επιφάνεια
Από εκεί μας παρέλαβαν οι πεταλούδες
Μας πήγαν στα αστέρια
Εκεί φάγαμε μαζί τους παγωτό
Και τους δώσαμε τα κοχύλια
Ύστερα οι πεταλούδες
Μας κατέβασαν στη γη
Και συναντήσαμε τον άνεμο
Που φύσηξε και πετάξαμε
Μαζί του
Κάνοντας τσουλήθρα
Πάνω στο ουράνιο τόξο
Και προσγειωθήκαμε πίσω
Στη γη.
Ιωάννα-Μαρία Κ.
Βγαίνοντας από το σχολείο μας
Συναντήσαμε ένα αερόστατο χρωματιστό
Και βιαστήκαμε να ανέβουμε
Η έρημος μάς περίμενε
Νιώθαμε τη ζέστη και τη σκόνη
Μια χρυσαφένια ακτή η έρημος
Και η όαση με λίμνη καθαρού νερού
Παράδεισος τα μάτια μας
Ο άνεμος μας πήρε μακριά
Μαστίγωνε τα πρόσωπά μας
Μια σκοτεινιά μια μοναξιά
Στην άκρη της γης
Βλέποντας μονάχα χιόνι και πάγο
Που έκανε τα μάτια μας να τσούζουν
Και τότε μία ευχή
Να φτάσει αυτό το ταξίδι στο τέλος του
Για αυτό στο επόμενο βλεφάρισμα
Αντικρίσαμε τον γνώριμο
Σχολικό μας δρόμο.
Νάνσυ Τσ.