Ποιητικοί πειραματισμοί
Η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το 1998, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου· πρώτη μέρα μετά την εαρινή ισημερία – αρχή της άνοιξης. Το 2001, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Βασίλη Βασιλικού, η UNESCO υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης» αναθέτοντας στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό.
Μαθητές και μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου με τον Όμιλο Φιλαναγνωσίας και Δημιουργικής Γραφής και την καθοδήγηση της φιλολόγου τους κ. Ευαγγελίας Ριτζαλέου, πειραματίστηκαν και απόλαυσαν την ποίηση ... αλλιώς!
Το ποίημα του Ν. Ασλάνογλου μάς αποκαλύφθηκε μετά από ένα ευχάριστο και ιδιαίτερα δημιουργικό παιχνίδι/πειραματισμό.
Αθήνα
Πολιτεία γυμνή, πρωινό με τις άδειες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να μείνουμε
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει μάτια
μέσα σ' ερειπωμένα παράθυρα
μια μυρωδιά γκαζιού και κίτρινης λαδομπογιάς.
Ν.-Α. Ασλάνογλου,
Ο δύσκολος θάνατος, Νεφέλη
Πολιτεία μουντή, πρωινό με τις παγωμένες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να ζεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει δέντρα
μέσα σε μικρά παράθυρα
μια μυρωδιά υγρασίας και κίτρινης λαδομπογιάς.
Ιωσήφ Π.
Πολιτεία βάρβαρη, πρωινό με τις μισοφαγωμένες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να διασκεδάσεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει αλάνες
μέσα σε σπασμένα παράθυρα
μία μυρωδιά μούχλας και κίτρινης λαδομπογιάς.
Ιωάννης Γκ.
Πολιτεία άχρωμη, πρωινό με τις άσχημες καρέκλες
δεν είναι εδώ τόπος για να ζήσεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει τίποτα
μέσα στα σκουριασμένα παράθυρα
μια μυρωδιά καυσαερίου και κίτρινης λαδομπογιάς.
Μάρκος Β.
Πολιτεία καχύποπτη, πρωινό με τις μελαγχολικές καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να ζεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει φώτα
μέσα σε σπασμένα παράθυρα
μια μυρωδιά μπόχας και κίτρινης λαδομπογιάς.
Δημήτρης Μπ.
Πολιτεία άχρωμη, πρωινό με τις χαλασμένες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να ζεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει ζωή
μέσα σε σπασμένα παράθυρα
μια μυρωδιά καυσαερίου και κίτρινης λαδομπογιάς.
Ιωάννα Τσ.
Πολιτεία βαρετή, πρωινό με τις μονόχρωμες καρέκλες
δεν είναι εδώ τόπος να ζεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει κήπους
μέσα σ' ερειπωμένα παράθυρα
μία μυρωδιά πετρελαίου και κίτρινης λαδομπογιάς.
Όλγα Σ.
Πολιτεία άχαρη, πρωινό με τις συνηθισμένες καρέκλες
δεν είναι εδώ τόπος να ευτυχήσεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει αμάξια
μέσα σ’ ορθάνοικτα παράθυρα
μια μυρωδιά καυσαερίου και κίτρινης λαδομπογιάς.
Κατερίνα Ξ.
Πολιτεία χλομή, πρωινό με τις σκουριασμένες καρέκλες
δεν είναι εδώ τόπος να κάτσεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει ελπίδα
μέσα σε ξεχασμένα παράθυρα
μια μυρωδιά υγρασίας και κίτρινης λαδομπογιάς.
Μελίνα Μπ.
Πολιτεία σκοτεινή, πρωινό με τις ψάθινες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να χαρείς
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει πάρκα
μέσα σ' ανοιχτά παράθυρα
μια μυρωδιά βενζίνης και κίτρινης λαδομπογιάς.
Αλεξάνδρα Π.
Πολιτεία γκρίζα, πρωινό με τις σιδερένιες καρέκλες
δεν είναι τόπος να ζεις
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει πάρκα
μέσα σε ραγισμένα παράθυρα
μια μυρωδιά σκόνης και κίτρινης λαδομπογιάς.
Γιώργος Ν.
Ευαγγελία Ριτζαλέου, φιλόλογος