Καλούνται οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών της Α' Τάξης να παραβρεθούν στη συγκέντρωση την Τετάρτη 4-10-2017 και ώρα 18:00, για να ενημερωθούν για τη λειτουργία του Σχολείου μας.
Διηγήματα μαθητών και μαθητριών Γ΄ Γυμνασίου (2016-2017)
Κείμενα δημιουργικής γραφής, διαβάζοντας το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη "Ζητείται ελπίς", Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ευαγγελία Ριτζαλέου, φιλόλογος
τμήμα Γ2, Σάββας Π.
Διήγημα
Χτυπάει το ξυπνητήρι, ξυπνάω. Κάποτε ξυπνούσα από τις φωνές των παιδιών που γέμιζαν τις γειτονιές, μα όχι πια. Πρέπει να ξεκίνησα ορμητικός μάλλον. Βάζω λίγο ζεστό καφέ, κάθομαι στην πολυθρόνα, μια μικρή κουβερτούλα στα πόδια και το μόνο που ζητάω λίγη ησυχία για να διαβάσω την εφημερίδα μου.
Εξώφυλλο ο Κωνσταντίνος και το σιξπακ του, κάτι για μάνατζερ και τηλεσόους. Άσκοπο μελάνι βλέπω να χαραμίζεται πλέον στις εφημερίδες, καλύτερα να μην μας ενημερώνουν, έτσι και αλλιώς ξέρουμε τι περνάμε. Χάνω την ηρεμία μου βλέποντας αυτά, σκίζω την εφημερίδα, τζάμπα τα 4,50 ευρώ, καλύτερα να τα έδινα ώστε να αγοράσω αλήθεια.
Ανοίγω το ραδιόφωνο, βάζω τον αγαπημένο μου σταθμό, αντί για κλασσική μουσική, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις από αυτούς που γύρισαν από το καρυδονήσι. Πoια ουσία, πoια λογική βλέπουν σε αυτά; Μας δημιουργούνται γνώσεις ή μάλλον ανοίγουν οι ορίζοντες μας. Ας μην το σχολιάσω θα γίνω επιθετικός μάλλον.
Πλησιάζει μεσημεράκι, έτοιμο φαγητό, η μουσική τέρμα, ευτυχώς πρόλαβα να αποθηκεύσω κάποια τρακς σε στικάκι, μουσική είναι αυτή που κυκλοφορεί. Βραδιάζει, φωνάζω την παρέα, λίγο κρασάκι για να φτιάξει την διάθεση, ανούσια κουτσομπολιά, αυτή γέννησε, ο άλλος παράτησε την άλλη, η άλλη παράτησε αυτόν. ΚΑΙ; Πότε θα σταματήσουμε να ασχολούμαστε με την ζωή των άλλων, αφού δεν έχουμε κανένα όφελος από αυτήν. Χάθηκαν οι καθρέφτες; Να κοιτάζεστε σε αυτόν και να λέτε όλα τα καλά και τα κακά του, αλλά να θυμάστε να είστε μόνοι όταν κοιτάζεστε σε αυτόν.
Το φώς πέφτει. Ο ύπνος ζυγώνει, εγώ λέω να πω καληνύχτα. Εσύ που ακούς τώρα μην μείνεις σαν τους άλλους. Κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου, για να γίνεις η διαφορά.
Συχνά οι λογοτεχνικοί ήρωες είναι τόσο γοητευτικοί, ώστε οι μαθητές και οι μαθήτριες επιθυμούν να επικοινωνήσουν μαζί τους....
Επιστολή στη Χριστίνα, ηρωίδα του βιβλίου Το ψέμα, της Ζωρζ Σαρή
Αγαπητή Χριστίνα,
Γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω τον θαυμασμό μου για εσένα και τις πράξεις σου, αλλά και για να σου πω την γνώμη μου σχετικά με κάποια περιστατικά που συνέβησαν στο βιβλίο.
Αρχικά, ήθελα να παραδεχτώ ότι η ζωή σου ήταν πολύ δύσκολη μετά την μετακόμιση της οικογένειάς σου στην Αθήνα. Παρ’ όλες όμως αυτές τις δυσκολίες , εσύ κατάφερες να κάνεις μια νέα αρχή, κατάφερες να προσαρμοστείς σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον και απέκτησες αληθινούς φίλους που ήταν, είναι και θα είναι δίπλα σου. Πιστεύω πως αποτελείς παράδειγμα για πολλά παιδιά της ηλικίας μας που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Από την άλλη μεριά όμως, νιώθω την ανάγκη να κατακρίνω την αντίδρασή σου σε κάποιες καταστάσεις. Θεωρώ ότι η επιλογή σου να ξεπερνάς κάποια προβλήματα λέγοντας ψέματα ήταν λανθασμένη, όπως έχεις διαπιστώσει και η ίδια. Κανενός η συμπεριφορά δεν θα άλλαζε απέναντί σου αν είχες πει την αλήθεια από την αρχή και επιπλέον θα ένιωθες κι εσύ πιο ξέγνοιαστη.
Αυτά ήθελα να σου πω. Και τέλος, θα εκτιμούσα αν, μαζί με την απάντησή σου, μπορούσες να μου στείλεις μία φωτογραφία σου και να με ενημέρωνες αν ξέρεις τι απέγινε ο πατέρας σου.
Με εκτίμηση,
Ευαγγελία Σ.
Οι μαθητές εμπνέονται από τα βιβλία που διάβασαν και γράφουν ποιήματα....
Το ποίημά μου για το Καπλάνι της βιτρίνας
Το καπλάνι της βιτρίνας
Ήταν τίγρης μες στο δάσος, όπως λένε στο νησί μας
Είχε γεννηθεί αλλιώς
Όχι ίδιο σαν τους άλλους αλλά διαφορετικός
Με ένα μάτι γαλανό
Και ένα μαύρο πιο κακό
Που όταν έβλεπε με αυτό όλοι τρέχαν να κρυφτούν
Μες στο δάσος μη το δούνε
Μα την άλλη όμως μέρα, όταν έβλεπε αλλιώς
Με το μάτι το γαλάζιο ήταν ήρεμος κι αυτός
Έπαιζε με τα παιδιά
Και είχε μέσα του χαρά
Μαρία Μ.
Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα, Τζον Μπόιν
Στο βιβλίο που διάβασα μου άρεσε η φιλία των δύο αγοριών, τα οποία συναντιούνται μάθε ημέρα μέχρι το τέλος. Θα το πρότεινα στους συμμαθητές μου, γιατί έχει ωραία και συγκινητική ιστορία, με πολλά συναισθήματα. Σωτηρία Ζ.
Το βιβλίο αυτό ήταν εξαιρετικό. Ξεχωρίζω το τέλος του, γιατί με συγκίνησε όσο κανένα άλλο. Θα το πρότεινα στους συμμαθητές μου, επειδή είναι για όλες τις ηλικίες και όποιος το διαβάσει, θα το θυμάται για πάντα! Ζωή Π.
Αυτό που μου άρεσε σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Μπρούνο και ο Σμούελ έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά διαφορετικής εθνικότητας και θρησκείας. Ακόμη μου έκανε εντύπωση πώς βασάνιζαν οι Γερμανοί τους Εβραίους και πόσο υποτιμητικά τους φέρονταν. Θα το πρότεινα σε έναν φίλο μου, επειδή, καθώς το διαβάζεις, σου προκαλεί πολλά συναισθήματα και σε βοηθά να διευρύνεις τις γνώσεις σου για τα γεγονότα της εποχής εκείνης. Χρήστος Κ.
Συχνά οι λογοτεχνικοί ήρωες είναι τόσο γοητευτικοί, ώστε οι μαθητές και οι μαθήτριες επιθυμούν να συνομιλήσουν μαζί τους....
Απολαύστε την παρακάτω συνέντευξη...
Συνέντευξη του κ. Μπένου, εκπαιδευτικού από το βιβλίο της Άλκης Ζέη "Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της".
Εγώ: Συγγνώμη θα μπορούσατε να μου πείτε που μπορώ να βρω τον κύριο Μπένo;
Διευθυντής: Τώρα έχει μάθημα, αν θέλετε μπορείτε να τον περιμένετε εδώ.
Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ.
Διευθυντής: Παρακαλώ, θα μπορούσα να μάθω γιατί τον ψάχνετε;
Εγώ: Ναι φυσικά, θα ήθελα να μου δώσει μία συνέντευξη για την εφημερίδα του σχολείου μου.
Διευθυντής: Ωραία! Σε λίγο θα είναι εδώ. Εκτός αν θέλεις να τον φωνάξω να έρθει.
Εγώ: Εμμμ….. Δεν χρειάζεται, αφού σε λίγο χτυπάει κουδούνι, θα έρθει.
Διευθυντής: Κύριε Μπένο, μπορείτε να έρθετε λίγο; Σας ζητά μια κοπέλα.
Ένα σύντομο βιντεάκι για την σχολική χρονιά που φτάνει στο τέλος της....
έπεται συνέχεια!!!