Το σημείωμα ενός στρατιώτη
(βρέθηκε στην τσέπη ενός νεκρού στρατιώτη)
Τρίτη 8 Απριλίου 1941
Είμαι ο Θανάσης Παπαδόπουλος και βρίσκομαι στο οχυρό Ρούπελ μαζί με τους συντρόφους μου. Οι Γερμανοί έχουν εισβάλει στη χώρα μας και για αυτό όλοι έχουμε πάρει τις θέσεις μας.
Η ώρα περνά και η αγωνία όλο και περισσότερο μεγαλώνει. Είμαστε όμως εδώ και θα είμαστε εδώ, για να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε απειλή τους. Δεν γνωρίζουμε τι μας περιμένει. Συνέχεια ακούγονται βόμβες να πέφτουν και να σκάνε δίπλα μας.
Μέσα στο οχυρό αναπνέεις με δυσκολία, λόγω των καπνογόνων που μας πετάνε οι Γερμανοί. Για αυτό έχουμε και πολλές λιποθυμίες, δεν μπορούμε να αντέξουμε εδώ μέσα. Υπάρχουν επίσης αρκετοί τραυματίες, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς συνεχίζουν τη μάχη. Πέρα από αυτούς έχουμε και πολλούς νεκρούς.
Δεν ξέρω εάν θα διαβάσει ποτέ κάποιος αυτά που γράφω, για να μάθει πώς περνάμε. Αν, όμως, τα διαβάσει κάποιος, θέλω αυτά που γράφω να τα μάθουν πολλοί εκεί έξω. Δεν ξέρω εάν θα τα καταφέρω να βγω νικητής από τον πόλεμο. Προσεύχομαι κάθε στιγμή, για εμένα και για όλους μας. Θέλω τόσο πολύ να γυρίσω και να ξαναδώ την οικογένειά μου. Μακάρι όλοι να μπορέσουμε να δούμε έστω και για μία στιγμή τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Για την ώρα θα κάνουμε το καθήκον μας για την πατρίδα. Δεν μας σταματάει τίποτα.
Ιωάννα Τσιτλίδου, μαθήτρια Β΄ Γυμνασίου